Napełnianie samców ptaszników

Proces napełniania samców

Proces omówie na podstawie samca Psalmopoeus irminia,
Samiec po ostatniej wylince zmienia ubarwienie z podobnego do samicy na oliwkowo szary. Po zmianie koloru mamy pewność że jest już dorosły i możemy go dopuścić do samicy. Oczywiście nie robimy tego od razu po wylince. Samiec powinien mieć czas na dojście do siebie, najedzenie się oraz musi "się napełnić". Dokładniej znaczy to że musi przenieść nasienie z narządów na odwłoku do bulbusów na nogogłaszczkach. Przeważnie następuje to po około 2 tygodniach od ostatniej wylinki. Czasami udaje się zaobserwować ten proces i mniej więcej wygląda to tak, że pająk tka poziomą sieć. Bardzo płaską (jakby podłogę) i zbitą, przeważnie w kryjówce lub gdzieś w kącie terrarium.
Po skończeniu płaskiej konstrukcji, wchodzi na jej wierzch i wypuszcza krople nasienia. Następnie schodzi od dołu pajęczyny i do góry nogami zasysa do bulbusów nasienie. Dopiero po tym procesie jest gotowy do zapłodnienia samicy. Gdyby nie udało nam się tego zaobserwować możemy poznać że jest napełniony po bulbusach które sa wyraźnie większe.

Proces napełniania

bulbus na końcu nogogłaszczki

Psalmopoeus irminia pierwszy ptasznik nadrzewny

 Pierwszy ptasznik nadrzewny Psalmopoeus irminia

Moim zdaniem najlepszym ptasznikiem nadrzewnym dla początkujących będzie Psalmopoeus irminia. Są to jedne z ładniejszych ptaszników, a za razem są bardzo ciekawe w obserwacjach. Dorosłe samice dorastają do 5,5 cm ciała i ok 15-17 cm rozpiętości odnóży, samce osiągają zazwyczaj maksymalnie 4,5 cm DC (długości ciała). Głównym kolorem jest czerń. Karapaks czarny, odwłok czarny z pomarańczowym ornamentem. Kończyny również czarne z pomarańczowymi plamkami na piętach i stopach. Dorosłe samce są koloru szaro-oliwkowego i pozbawione są charakterystycznego wzoru na odwłoku.

Samica Psalmopoeus irminia

Samiec Psalmopoeus irminia zalecający się do samicy.

 Długość życia

Długość życia samicy wynosi nawet kilkanaście lat. Dorosłe samce dożywają kilku miesięcy po osiągnięciu dorosłości, czyli ostatniej wylince.

Występowanie i biotop

W naturalnym środowisku pająk ten zamieszkuje tereny Wenezueli i Gujany w Ameryce Południowej. Buduje gniazda u pni drzew w lasach tropikalnych. Wysokość na jakiej znajduje się gniazdo zazwyczaj nie przekracza 2 metrów.

Cechy szczególne i ciekawostki

Ptasznik ten z reguły nie jest agresywny. Nie wyczesuje włosków parzących z odwłoka. Jest natomiast ptasznikiem bardzo szybkim i skocznym.

 Terrarium

Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 20/20/40 (dł./szer./wys.) cm. Otwierana powinna być przednia szyba. Z uwagi na to, że przeważnie pająk robi sobie gniazdo w górnym narożniku i z biegiem czasu rozbudowuje je do samego dna. 

Ciekawą sprawą jest to że pająk nie załatwia się w gnieździe. Ma do tego celu zrobiony osobny otwór przeważnie na dole gniazda i tam "chodzi za potrzebą". Natomiast jeśli jest na polowaniu i przebywa poza gniazdem z uporem maniaka będzie robił to na przednią szybę terrarium ;) Moje ptaszniki nadrzewne zawsze miały takie skłonności...

W terrarium konieczna jest wentylacja np. w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki.

Rozmieszczenie wentylacji i dobór jej wielkości, opiszę w artykule poświęconym sprawom technicznym budowania terrarium. Ale w skrócie trzeba zapewnić cyrkulację powietrza. Oznacza to rozmieszczenie otworów na dole w przedniej ściance i na górze najlepiej w górnej części. Takie rozmieszczenie gwarantuje nam że powietrze nie będzie zastane a pleśń nie będzie się rozwijała wewnątrz.

Jako podłoża używamy kwaśnego torfu, włókna kokosowego lub ich mieszanki. Powinniśmy umieścić w terrarium jakiś konar lub korzeń. Pająki te budują gniazda z pajęczyny i wstawianie sztucznych kryjówek jest zbędne. Warto jednak tak zaaranżować wystrój terrarium by ułatwić pająkowi budowę gniazda. 

Przykładowe rozmieszczenie konarów wewnątrz terrarium.

 Temperatura i wilgotność

Za dnia temperaturę należy utrzymywać między 25, a 28 stopni . Nocami może spadać nawet do 20 stopni. Wilgotność powinna być utrzymywana na poziomie 70-75%. 

Żywienie

 Młodym podajemy wylęg świerszcza, karaczana lub larwy much czyli pinkę. Ja w swojej hodowli starałem się urozmaicać pokarm młodych co dobrze służyło ich kondycji, ale podstawą diety była pinka. Po 1 jest ogólnie dostępna w każdym sklepie wędkarskim, kosztuje grosze, i możemy ją przetrzymywać długie tygodnie w lodówce. Po 2 jest odpowiednich rozmiarów dla młodych i pająki je lubią.  Gdy pająk trochę podrośnie możemy także w wędkarskim kupić tzw. białego robaka, to większa odmiana pinki. Po 3 po kilku dniach w cieple larwy przeobrażają się w muchy za którymi młode pająki przepadają. Podrośnięte Psalmopoeusy radzą sobie z każdą dostępna karnówką od karaczanów po drewnojada. (Szerzej omówię rodzaje karmówki, wady i zalety w osobnym poście).

 ROZMNAŻANIE

Rozmnażanie jest stosunkowo proste. Samica chętnie dopuszcza do siebie samca, ale po kopulacji może być w stosunku do niego agresywna. Kokon zazwyczaj powstaje po 6-9 tygodniach od kopulacji, lecz znane są też przypadki kiedy okres ten wydłuża się do kilku miesięcy. Po około 3 tygodniach wylęgają się młode w liczbie 40-120 sztuk. W pająki przeobrażają się po kolejnych 2-3 tygodniach. Po odebraniu samicy kokonu często buduje ona następny, najczęściej w ciągu 2 miesięcy.

Zaskakujące fakty na temat pająków!

 Zaskakujące fakty na temat pająków!

1. Jad australijskiego atraksa może zabić człowieka w ciągu godziny, a jego szczękoczułki są w stanie przebić się przez materiał na obuwiu.


2. Strach przed pająkami wyrządza czasem więcej szkód, niż same pająki. Naukowcy z Uniwersytetu São Paulo wypracowali niezwykłą metodę pozbycia się arachnofobii poprzez skupianie uwagi pacjenta na rzeczach, które wyglądem przypominają pająki - statywy, karuzele czy... dredy na głowie.


3. Szarlataneria? Najwidoczniej nie. W 2007 roku naukowcy potwierdzili 92-procentową skuteczność tej metody.


4. W ukąszeniu pająka można odnaleźć też plusy. Weźmy za przykład wałęsaki brazylijskie (zapisane w Księdze Rekordów Guinnessa w 2007 roku jako najbardziej jadowite pająki na świecie), których jad powoduje długą i bolesną erekcję (to zła wiadomość).


5. Dobra wiadomość: Toksyna odpowiedzialna za ten efekt może posłużyć w przyszłości jako lek na zaburzenia erekcji.

6. Jad ptasznika różowego może być z kolei wykorzystany w leczeniu migotania przedsionków. Zawiera peptyd, który może ustabilizować nieregularną pracę serca.


7. W Australii niejaki Glenn King bada na Uniwersytecie Queensland blisko spokrewnionego z wspomnianym wcześniej atraksem pająka, którego jad może pomóc w stworzeniu pestycydów przyjaznych środowisku. Białka w nim zawarte atakują system nerwowy insektów, ale nie są groźne dla człowieka.


8. Mniej przyjemną sprawą jest fakt, że ten jad najpierw trzeba jakoś pobrać. Pracownicy Spider Pharm z Yarnell w Arizonie „doją” w niżej podany sposób 1000 pająków dziennie.


9. Dwutlenkiem węgla usypia się ich czujność, a następnie małą dawką prądu prowokuje się pająka do uwolnienia jadu. Ten spływa do szklanej fiolki połączonej z szczękoczułkami.


10. Dr Todd Blackledge z Uniwersytetu Akron uważa, że pajęcza nić może posłużyć w przyszłości jako syntetyczny mięsień. Dostosowując odpowiednio wilgotność, można ją rozciągać i kurczyć, a sama w sobie jest 50 razy bardziej wytrzymała od adekwatnej objętości ludzkich mięśni.

11. Pan Blackledge widzi zastosowanie tego materiału np. w urządzeniach dawkujących leki i sposobie operowania miniaturowymi robotami.

 Grammostola pulchra

Występowanie: Brazylia

Biotop: Ptasznik ten zamieszkuje wilgotne lasy równikowe Brazylii i Urugwaju. Jest typowym ptasznikiem naziemnym, który za dnia szuka schronienia wszędzie tam, gdzie panują wilgoć i cień. Jeśli nie znajdzie schronienia, potrafi sam wygrzebać sobie niewielką norkę między korzeniami drzew.

Wygląd i wielkość: Samice tego gatunku dorastają do 8-9 cm (tj. długość głowotułowia + odwłoka), samce do 6-7 cm (ale nie ma zasady może nam sie trafić mniejszy albo większy), przy czym samica jest masywniejsza, a oprócz tego posiada krótsze odnóża. Dojrzałe samce mają na przedniej parze odnóży haczyki, a na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, tak zwane bulbusy. Nie ma różnicy w ubarwieniu osobników obu płci, ciało pająka pokryte jest przepięknymi, aksamitno-czarnymi włoskami, wpadającymi w granatowy odcień. Młode są koloru różowego a ich odwłoki ciemne, kolor czarny przybierają dopiero po 5-6 linieniu.





Ciekawostki: Został sklasyfikowany w 1921 przez Mello-Leitão.

Temperament: Bardzo rzadko zdarzają się osobniki agresywne sporadycznie wyczesują włoski parzące z odwłoka. Zaniepokojone w większości przypadków wolą uciec do kryjówki niż kąsać.

Długość życia: Dorosłe samice żyją w optymalnych warunkach około 20-25 lat. Samce maksymalnie 2-3 lata po ostatniej wylince.

Warunki hodowli: Młode pająki oraz podrostki można trzymać w różnego typu pojemnikach plastikowych czy też szklanych. Dla dorosłych typowe terrarium dla ptaszników naziemnych o wymiarach 30/30/25 cm (dł./szer./wys.); oczywiście może być większe, należy jednak pamiętać, że w wielkościowo źle dobranym terrarium, obserwacja pająka będzie utrudniona. Terrarium dekorujemy według własnego uznania, stosownym jest użycie różnego typu korzeni, dzięki którym pająk znajdzie schronienie lub przygotować wcześniej kryjówkę wykonaną np. z połówki skorupy kokosa. Jako podłoża używamy włókna kokosowego (najlepiej zamoczyć je wcześniej w przegotowanej wodzie - czynność ta zapobiegnie powstawaniu pleśni), które można też zmieszać z torfem i piaskiem.




Wilgotność: utrzymujemy na poziomie 70%.

Temperatura: 27-29°C ze spadkiem do 24-25°C w nocy.

Żywienie: Karmimy różnego typu pokarmem, jak: świerszcze, karaczany, szarańcza, larwy drewnojada i mącznika młynarka. Młode karmimy muszkami owocowymi, małymi larwami mącznika oraz wylęgiem świerszcza, karaczana itp. Warto pamiętać, że pokarm nie powinien przewyższać rozmiarami pająka.

Rozmnażanie i odchów młodych: Rozmnażanie bardzo trudne, pomimo łatwych, szybkich kopulacji samice bardzo często zamiast kokonu prezentują nam zrzuconą skórę, od 10 lat staram się mnożyć ten gatunek i jak do tej pory pomimo iż w hodowli mam 6 dorosłych dorodnych sztuk udało mi się to tylko raz. Samiec rzadko pada ofiarą samicy, która przeważnie jest w stosunku do niego łagodna. Około 2-5 miesięcy po kopulacji samica buduje kokon, w którym składa przeważnie od 40 do 250 jaj. Po upływie 4 tygodni z jaj wylęgają się nimfy I, które następnie przeobrażają się w nimfy II. Okres przejścia od jednego stadium do drugiego trwa przeważnie 3 tygodnie. Po upływie kolejnych 4-6 tygodni nimfy liniejąc przeobrażają się w pająki.

http://www.terrarium.com.pl

Grammostola rosea ptasznik na początek

      Grammostola rosea

 

Wygląd i wielkość

Dorosłe samice tego gatunku mierzą około 7-8 cm ciała, a z rozpostartymi odnóżami 15 cm. Samce nieco mniejsze.

W Polsce dostępne są dwie odmiany barwne:

Odmiana zwykła (niepoprawnie nazywana również Grammostola cala lub G. spatulata)
Karapaks jest różowo-fioletowy. Odnóża, gęsto owłosione, są koloru szarego, wpadającego w beż. Lekko widoczne, białe pasy od rzepki po stopę. Odwłok ciemniejszy od reszty ciała, lekko brązowawy, również porośnięty gęsto jasnymi włoskami.



Odmiana czerwona (zwana inaczej „Red morph”)
Karapaks jest różowo-fioletowy o widocznym odcieniu czerwieni. Odwłok i odnóża koloru cegły, porośnięte gęstymi włosami. Od rzepki po stopę ciągną się lekko widoczne, białe pasy.

 

Długość życia

Samice tego gatunku są długowieczne, dożywają nawet 25 lat, samce natomiast giną po ok. 6 latach.

Występowanie i biotop

W naturze można go spotkać w górach Boliwii, Chile i Argentyny.

Cechy szczególne i ciekawostki

Pająk spokojny, lecz z temperamentem. Zaniepokojony – przyjmuje postawę obronną. Rzadko atakuje i wyczesuje włoski parzące z odwłoka. Znany z robienia sobie głodówek bez powodu. Dość długo rośnie. Polecany na pierwszego pająka.

WARUNKI HODOWLI

Terrarium

Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 30/30/25(dł./szer./wys.) cm. Może być otwierane z przodu lub góry. Konieczna jest wentylacja w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki. Druciane i plastikowe siatki nie są najlepszym rozwiązaniem, gdyż mogą zostać przegryzione.

Młode osobniki trzymamy w pudełkach po kliszy lub pojemnikach na mocz. Wraz ze wzrostem przekładamy je do coraz większych "terrariów". Hodowcy stosują z powodzeniem pudełka po sałatkach, czekoladkach, wacikach do uszu, pojemniki na żywność różnych rozmiarów itp. Popularne są także faunaboxy różnych rozmiarów, które dość tanio można dostać w sklepach zoologicznych.

Terrarium powinno być ustawione z dala od kaloryfera, głośników, wszelkich sprzętów powodujących drgania, w miejscu spokojnym, gdzie nie będzie narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, strącenie z półki lub potłuczenie.

Jako podłoża używamy kwaśnego torfu, włókna kokosowego lub ich mieszanki, grubość podłoża powinna wynosić ok. 5- 7 cm, co umożliwia pająkowi kopanie i zapewnia utrzymanie odpowiedniej wilgotności. Powinniśmy zapewnić pająkowi kryjówkę, którą można zrobić z łupiny kokosa lub ceramicznej doniczki. Tylną ścianę terrarium możemy wykonać z korka, kory, słomianki lub zaprawy tynkarskiej bądź styropianu pomalowanych farbą wszystko zależy od naszych zdolności i pomysłowości. Jako wystrój wykorzystujemy korzenie, kawałki kory, łupiny orzecha kokosowego wszystko najlepiej odpowiednio zabezpieczone przed wilgocią nietoksycznym lakierem bezbarwnym. Terrarium możemy obsadzić żywymi roślinami, ale najczęściej zostają one zniszczone przez mieszkańca, najlepiej spisują się sztuczne rośliny.

Ogrzewanie i oświetlenie

Do ogrzania terrarium można użyć żarówki lub kabla grzewczego. Większość hodowców wybiera to pierwsze rozwiązanie, gdyż żarówka poza funkcją grzewczą oświetla także terrarium. Przeważnie zaleca się stosowanie żarówek o mocy 15-25 wat. Można oczywiście zastosować mocniejszą - wszystko zależy jak daleko od terrarium umieszczone jest źródło ciepła (unikamy montowania promienników w terrarium z uwagi na możliwość poparzenia naszego pająka). Żarówka nie ma możliwości regulacji a podłączenie jej pod termostat nie wydaje się rozsądnym rozwiązaniem. Trzeba, więc metodą prób i błędów tak dobrać moc żarówki oraz tak ustawić odległość by temperatura utrzymywała się na żądanym poziomie. Żarówka może być zwykła, biała lub czerwona, której stosowanie jest wskazane szczególnie nocą. Czerwone światło jest niewidoczne dla ptaszników i możemy je bez kłopotu obserwować w porze ich największej aktywności.

Jeśli zdecydujemy się na użycie kabla grzewczego powinniśmy zaopatrzyć się w termostat. Sam kabel możemy zamontować pod terrarium, za jego ścianką lub wmontować go w nią (w przypadku, gdy np. ozdabiamy ją korkiem, zaprawą z kamieniami itp.). Nie powinno się umieszczać kabla bezpośrednio w terrarium. Moc 25 wat jest zupełnie wystarczająca.

Należy pamiętać by zapewnić pająkowi miejsca o różnych temperaturach. Jedna część terrarium powinna być mocniej ogrzewana by zwierzę samo mogło wybrać, jakie warunki są dla niego w danej chwili najlepsze.

Temperatura i wilgotność

Temperatura w przedziale 23-25?C z nocnym spadkiem do ok 20?C, wilgotność powinna wynosić około 60%.

Żywienie

Młode karmimy wylęgiem świerszcza, krojonymi mącznikami oraz pinkami, którym przed podaniem zgniatamy główki. Wraz ze wzrostem ptasznika podajemy coraz większy pokarm pamiętając by nie był on większy niż ciało pająka. Dorosłym osobnikom podajemy wszelkiego rodzaju bezkręgowce odpowiedniej wielkości - karaczany, świerszcze, szarańczę, drewnojady. Raz na jakiś czas można podać mysiego oseska. Kręgowce powinny jednak stanowić dodatek i urozmaicenie a nie podstawę diety. Można podawać także samodzielnie złapane owady. Odławiać je należy w miejscach gdzie nie są one narażone na działanie spalin, oprysków z pól oraz wszelkich innych zanieczyszczeń. Należy wystrzegać się owadów mogących zrobić pająkowi krzywdę (inne pająki, osy itp.) oraz potencjalnie trujących (gąsienice, pluskwiaki itp.). Najlepsze są przedstawiciele prostoskrzydłych - szarańczaki, pasikoniki, świerszcze.

ROZPOZNAWANIE PŁCI

Samica mocniej zbudowana od samca, choć często o mniejszej rozpiętości odnóży. Samiec ma haki na goleniach pierwszej pary nóg i narządy kopulacyjne na nogogłaszczkach. Ubarwienie obu płci zbliżone z wyjątkiem karapaksu, który u samców jest żywiej ubarwiony.. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedorosłych osobników po szczegółach budowy płytki i szczeliny płciowej.

Polecany dla początkujących. Jest to jeden z najłatwiejszych w hodowli gatunków.

 

 opis http://bioshop.dzs.pl

Nhandu chromatus pająk ptasznik dla początkujących

 Nhandu chromatus

 

Występowanie: Brazylia (Schmidt, 2004)

Biotop: Ptasznik ten zamieszkuje wilgotne lasy Brazylii. Jest typowym ptasznikiem naziemnym, który za dnia szuka schronienia wszędzie tam, gdzie panują wilgoć i cień. Jeśli nie znajdzie schronienia, potrafi sam wygrzebać sobie niewielką norkę między korzeniami drzew.



Wygląd i wielkość: To typowy pająk naziemny. Samice tego gatunku dorastają do 9 cm długości (tj. długość głowotułowia + odwłoka), samce do 6-7 cm (ale nie ma zasady może nam sie trafić mniejszy albo większy), przy czym samica jest masywniejsza i posiada krótsze odnóża niż samiec. Dojrzałe samce mają na przedniej parze odnóży haczyki, a na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, tak zwane bulbusy. Karapaks jest szary, odwłok ciemny, pokryty dosyć długimi, czerwonymi włoskami, odnóża ubarwione są w następujący sposób: biodra aksamitnie czarne, uda, rzepki i golenie przecinają przepięknie kontrastujące białe, pionowe pasy, pomiędzy kolejnymi członami występują białe, poziome obrączki. Kądziołki są koloru czarnego. Młode osobniki uzyskują wygląd rodziców około 7 wylinki.




Ciekawostki: Został opisany w 2004 roku przez Schmidta. Kilka lat temu często sprzedawany pod nazwą Lasiodora cristata.

Temperament: Zdarzają się osobniki agresywne, dosyć często wyczesują włoski parzące z odwłoka. Zaniepokojone w większości przypadków wolą uciec do kryjówki niż kąsać. Oczywiście może się nam trafić osobnik, który będzie wolał ukąsić niż uciec, aczkolwiek takie trafiają się stosunkowo rzadko.

Długość życia: Dorosłe samice żyją w optymalnych warunkach około 20-25 lat. Samce maksymalnie 2-3 lata po ostatniej wylince.

Warunki hodowli: Młode pająki oraz podrostki można trzymać w różnego typu pojemnikach plastikowych czy też szklanych. Dla dorosłych typowe terrarium dla ptaszników naziemnych o wymiarach 30/30/25 (dł./szer./wys.); oczywiście może być większe, należy jednak pamiętać, że w wielkościowo źle dobranym terrarium, obserwacja pająka będzie utrudniona. Terrarium dekorujemy według własnego uznania, stosownym jest użycie różnego typu korzeni, dzięki którym pająk znajdzie schronienie lub przygotować wcześniej kryjówkę wykonaną np. z połówki skorupy kokosa. Jako podłoża używamy włókna kokosowego (najlepiej zamoczyć je wcześniej w przegotowanej wodzie - czynność ta zapobiegnie powstawaniu pleśni), które można też zmieszać z torfem i piaskiem.

Wilgotność: utrzymujemy na poziomie 70%.

Temperatura: 27-29°C ze spadkiem do 24-25°C w nocy.

Żywienie: Karmimy różnego typu pokarmem, jak: świerszcze, karaczany, szarańcza, larwy drewnojada i mącznika młynarka. Młode karmimy muszkami owocowymi, małymi larwami mącznika oraz wylęgiem świerszcza, karaczana itp. Warto pamiętać, że pokarm nie powinien przewyższać rozmiarami pająka.

Rozmnażanie i odchów młodych: Gatunek ten w hodowlach rozmnaża się dosyć łatwo. Gotowa do kopulacji samica rzadko bywa agresywna w stosunku do samca. Zanim dojdzie do aktu między osobnikami obu płci, należy nakarmić je obficie. Z moich własnych doświadczeń wynika, że lepiej przenieść samca do terrarium samicy na czas kopulacji. Po zapłodnieniu samice zazwyczaj jedzą ogromne ilości pokarmu. Kokon budują przeważnie po upływie 2-5 miesięcy. Po około 4 tygodniach z jaj wykluwają się nimfy I, po następnych kilku lub kilkunastu dniach powinny zacząć przekształcać się one w nimfy II. Po upływie kolejnych 5-6 tygodni następuje kolejne linienie i maluchy stają się pełnowartościowymi myśliwymi. W kokonie może znajdować się nawet do 1500 młodych.

opis  http://www.terrarium.com.pl